TEORIA PARSONSA

Jest to najstarsza historycznie teoria rozwoju zawodowego i dlatego jej założenia w dużej części są już nieaktualne.
Jest to teoria cech i czynników.

Podstawowe założenia:

1. Istnieje konieczność dopasowania cech jednostki i wymagań stawianych przez określony zawód. Oznacza to, że zawody oczekują pewnych umiejętności i kompetencji, a jednostki charakteryzują się pewnymi cechami.
Jednostka ma stały i niepowtarzalny wzór zdolności oraz cech osobowości, która obiektywnie mogą być zmierzone i skojarzone z obiektywnymi wymaganiami różnego rodzaju prac i zajęć.

Tezy.

1. Dla każdej jednostki istnieje tylko 1 model optymalnej kariery zawodowej.
2. Decyzje dotyczące wyboru określonej kariery zawodowej opierają się wyłącznie na tych zdolnościach, które mierzą testy psychologiczne stosowane w doradztwie zawodowym.

Wnioski:

Teoria ta zapoczątkowała pracę na szeregiem testów psychologicznych, co jest bardzo pozytywnym faktem. Zwraca uwagę na możność systematyzowania i kategoryzowania jednostki. Jest to teoria historyczna, zakłada, że jednostka może się realizować tylko w jednym obszarze zawodowym.
Jest to teoria statystyczna nieuwzględniająca rozwoju człowieka. Teoria ta nie uwzględnia również zmienności świata.